پلی اتیلن یک بزرگ مولکول است که از اتصال شیمیایی مونومرهای گاز اتیلن حاصل شده است . ساختار پلی اتیلن این مولکول ها ممکن است شاخه ای باشند، تعداد شاخهها و طول آنها بر خواص فیزیکی و مکانیکی تاثیر بسزایی دارد . پلیمر براسیون پلی اتیلن تحت فشار و دمای بالا منجر به ایجاد شاخههای جانبی بزرگ بر روی زنجیر شده و به محصولی کم چگال می انجامد که به نام پلی اتیلن سبک (LDPE) شناخته میشود. استفاده از کاتالیستهای ویژه امکان پلیمریزاسیون اتیلن در فشار و دمای پایین را فراهم آورده است. این نوع پلی اتیلن حاوی زنجیره های خطی با کمترین حد شاخههای جانبی میباشد که به نام پلی اتیلن سنگین (HDPE) به بازار معرفی شده است زمانیکه مذاب پلی اتیلن خنک میگردد ، این ماده بلورینه میشود بخشهایی از زنجیره مولکولی با تا خوردن در کنار یکدیگر منظم می شوند و بلورجه های کوچک کریستالیت) ایجاد میی کنند که توسط نواحی آمورف (غیر کریستالین ) به یکدیگر متصل شده و در نهایت اسفر ولایت تشکیل میگردد. هر چه تعداد شاخههای جانبی کمتر باشد درصد کریستالینیتی بیشتر خواهد شد ساختار کریستالین پلی اتیلن نواحی کریستالین دارای چگالی بیشتری نسبت به مناطق آمورف هستند بنابراین دانستنیهای مختلفی بدست می آید که بسته به درجه کریستالی آن پلی اتیلن به صورت زیر تقسیم بندی می گردد .